تا به حال در اخبار برخی کارشکنیهای خارجی علیه فیلم «محمدرسول الله(ص)» به گوش می رسید از جمله جلوگیری از نمایش این فیلم در اسکاتلند و چند کشور غربی دیگر که می توان ریشه این مخالفتها را درک کرد. محمد رسول الله در بحبوحه تلاش برای نشان دادن چهره ای خشن از اسلام به واسطه حمایت غربیها از پدیده ای به نام داعش بازی اسلام هراسان را به هم می زند.

ارائه تصویری رحمانی از پیامبر مکرم اسلام در این فیلم و بازنمایی آن در جوامع غربی نمی تواند مسئله ای پذیرفتنی برای اسلام هراسان تلقی شود اما اینکه سینماگر ایرانی هم به با شعار ضدیت با سینمای حکومتی همصدا و همسو با چنین جریانی در خارج از کشور علیه این فیلم موضع بگیرد و دست به نامه نگاری بزند به هیچ عنوان قابل درک نیست.  رفتارهای اینچنینی جز همسویی با فشارهای لابی رژیم سعودی و رژیم صهیونیستی علیه این فیلم  قلمداد نمی شود

در خبرها آمده که در پی ارسال نامه مشکوک برخی سینماگران داخلی علیه فیلم فاخر «محمدرسول الله(ص)»،دو رسانه خبری بین‌المللی از انتشار و پخش مصاحبه با مجید مجیدی کارگردان این فیلم خودداری کرده‌اند.

بنابر این گزارش نامه‌ای با امضای «سینماگران مستقل ایران» علیه فیلم ارزشمند «محمدرسول الله(ص)» به جشنواره‌های سینمایی و نیز رسانه‌های خبری بین‌المللی ارسال شده است.

چندی پیش نامه‌ای با امضای فیلم‌سازان و سینماگران مستقل ایران به موسسات و نهادهای رسانه‌ای و برگزارکنندگان جشنواره‌های سینمایی در سطح جهان ارسال شده است که در آن فیلم سینمایی «محمدرسول الله(ص)» – نماینده معرفی شده ایران به آکادمی اسکار – فیلمی غیرمرتبط با بدنه سینمای ایران و فیلمی حاکمیتی خوانده شده است.

در این نامه فیلم سینمایی «محمدرسول الله(ص)» به عنوان یک فیلم حاکمیتی معرفی شده و درخواست شده است که رسانه‌های بزرگ خبری جهان و همچنین برگزارکنندگان جشنواره‌ها و جوایز سینمایی به عظیم‌ترین پروژه سینمایی جهان اسلام  نپردازند. در این نامه به صراحت درخواست شده است که این محصول سینمایی بایکوت شود.

در پی ارسال این نامه، دو رسانه بزرگ از انتشار و پخش مصاحبه با مجید مجیدی کارگردان این فیلم خودداری کرده و برخی دیگر از رسانه‌ها که درخواست انجام گفتگو با این چهره سینمایی را داشته اند دعوت خود را پس گرفته اند.

پس از پیگیری‌های انجام شده از سوی چند کارگردان که به لابی با افراد و چهره‌های سرشناس سینمایی جهانی پرداخته‌اند،هویت برخی از نویسندگان این نامه مشخص شده است.

این در حالی است که نامه مزبور بدون داشتن اسم و نشانی از نویسندگان آن و صرفا به امضای مبهم سینماگران مستقل ایران رسیده است.

سینما یک هنر- صنعت- رسانه است که خصیصه رسانه بودن آن بیش از هر چیزی اهمیت دارد و غربیها بیش از سینماگران ایرانی به آن واقفند. رویکردهای ضد منافع ملی با ارائه ژست سینمای مستقل و دفاع از سینمای بدنه از آن رفتارهایی است که هیچ توجیه قابل قبولی برای آن متصور نیست.

به نظر می رسد امضا کنندگان این نامه آگاهانه یا ناخودآگاه از سوی عوامل بیگانه از آنسوی مرزها به نفع مقاصد کلان بین المللی مدیریت می شوند و باید انتظار هوشیاری بیشتری از سینماگران را در این باره داشت.